Vanaf jongs af aan was ik denk ik al een bijzonder meisje.
Ik had best wel mijn eigen wil en zocht vooral mijn eigen weg in de dingen op. Helaas ging dat niet altijd samen met de werkelijkheid. Ik heb heel hard moeten knokken in de wereld van werk en inkomsten. Rond mijn 17e gingen we daarom de eerste aanvraag doen voor een Wajong uitkering. Deze is afgewezen, dit omdat ik een gesprek alleen had zonder begeleiding en zij door deze ene gesprek de conclusie getrokken hebben dat ik het wel zou kunnen.
Na deze aanvraag, hebben we hem nog twee keer aangevraagd omdat ik steeds opnieuw vanaf mijn 18e levensjaar tegen dezelfde klachten aanliep van teveel druk dat ontstond en zorgde dat ik ziek werd, overprikkeld thuis kwam en eerst weer moest ont prikkelen om weer aan de slag te kunnen. Uiteindelijk heb ik dan toch de Wajong op mijn 26e jaar ontvangen. Wat nu maakt dat dit een zegen voor mij is geworden.
Ik werk veel vrijwillig, ik heb dagelijkse bezigheden en mijn dagen zijn dan ook gevuld met allerlei wisselende activiteiten, wat ik het allerliefste doe is me laten leiden door de Heilige Geest in overgave naar Hem, Hij is de beste werkgever die je maar bedenken kan.
Ik heb wel de wil nog altijd uit te komen op een betaalde baan waarin ik mijzelf voorzie van inkomsten, maar ik ontdek steeds meer dat ik volledig in afhankelijkheid van God mag leven. Hij laat elke keer opnieuw zijn voorziening zien en ik denk dat het schilderen en tekenen nu iets is wat ik echt mag doen omdat Hij dit in mij heeft gelegd en het mij vreugde geeft, vreugde is dan ook de vrucht die nog meer mag groeien in mij..
Ondanks dat ik een Wajong heb en vrijwillig werk waarin zo min mogelijk druk op mijn staat en heel veel vrijheid is. Heb ik dus hele goede dagen, soms gaat het weken goed.
Maar dan ineens zijn er dagen, dat het me gewoon niet lukt, de energie er gewoon weg niet is. Ik alles heel zwart wit zie dat ik het liefst achter Sam mijn kat wil wegkruipen.
Ik ga dan ontprikkelen door alleen met Hem te zijn, in de natuur, wordt ik stil, huil ik uit, deel ik als dat me lukt wat me bezig houd met mijn vriendinnen en helpen ze mij te relativeren of te ventileren en dan langzaam laad ik weer op, om weer een zonnige seizoen in te gaan. Inmiddels kan ik dit al veel meer toe laten en zelfzorg/liefde toepassen. Ik ervaar mijn Vader bijna altijd dichtbij. Hij heeft mij lief, Hij ziet mij als ik in mijn zonnige periodes maar ook als ik wegkruip en het even allemaal niet weet of zie. Dan ervaar ik echt Zijn liefde en troostende woorden. Zijn geliefde dochter, in mijn ups en in mijn down's.
Reactie plaatsen
Reacties